ချစ်သူသို့ …

ချစ်ခြင်းမီးတောက်နဲ့  
ငါ့ရင်ကို လင်းမြစေခဲ့တဲ့ အလင်းလေးရေ …။

ဖြူစင်ခြင်း မင်းရဲ့ ဂီတသံမှာ  
ငါ့အတောင်ပံတွေ အားဆက်  
အရုဏ်ရဲ့ ရောင်ခြည်နုရှိရာ  
အရှေ့အရပ်ကို ငါတို့ ပျံသန်းကြမယ်

မြစ်ရေရဲ့ အလျဉ်းမျိုး  
အတိတ်တွေ … အတိတ်တွေ …  
ကျန်ခဲ့လိမ့်မယ် … ထားခဲ့လိုက်။  
ယုံကြည်မှုပါရင် လမ်းတွေဟာ  
လင်းတယ်၊ ချိုမြိန်တယ်၊ ခုံမင်စရာ ကောင်းပါတယ်။

လောကဓံရဲ့ သွေးကြောထဲ  
ငါတို့ လက်တွဲထားရင်  
ဘယ်လှိုင်းမှ ငါမမှုဘူး  
ချစ်ခြင်းကို ယုံကြည်သောအားဖြင့်  
မစားရ တားမြစ်ထားတဲ့ ဘယ်သစ်သီးကိုမှလည်း ငါတို့ စားစရာ မလိုဘူး

ဘယ်တော့မှ ငြိမ်းမှာ မဟုတ်တဲ့  
(ငါ့ရဲ့ ငြိမ်းချမ်းခြင်း) အလင်းမီးတောက်လေးရေ …  
ငါတို့ရဲ့ ဘဝနှစ်ခုကို တစ်လွှာတည်း ဖြစ်အောင်ထပ်  
မင်း သဘောတူမယ်ဆိုရင်  
ငါတို့ လောကကို စိမ်ခေါ်ကြည့်ကြမယ်လေ …။