သေတ္တာထဲက စက်ရုပ်

ငါတို့ဟာ ရိုဘော့တစ်  
ကမ္ဘာဆိုတဲ့ အစိုင်အခဲကြီးပေါ်ကပေါ့။  
လှပတဲ့ သတ္တာလေးတွေထဲမှာ ငါတို့နေထိုင်တယ်  
ရွှေ့လျားနိုင်တဲ့ သတ္တာလေးတွေနဲ့ ငါတို့ ခရီးသွားတယ်  
ရုပ်ပေါ်ပြီး အသံထွက်တဲ့ သတ္တာလေးတွေကို ငါတို့ အရူးအမူး ထိုင်ကြည့်တယ်  
ငါတို့အတွေးအခေါ်ကိုက သတ္တာဆန်နေတယ်  
မပြည့်အချင်းအတင်းဖြည့်ဖို့ ကြိုးးစားနေတာပေါ့  
နောက်ဆုံး ငါတို့သေရင်လည်း  
အဲဒီလို သေတ္တာလေးထဲထည့်ပြီး သင်္ဂြိုလ်လိုက်ကြတာပဲ  
ငါတို့စိတ်ထဲကအော်သံတွေအတွက် အသံထုတ်လုပ်နိုင်တဲ့ စပီကာမရှိဘူး  
မြန်လေကောင်းလေခြေထောက်တွေမှာ စဉ်းစားတွေးခေါ်မှု မရှိဘူး  
လှပတဲ့သဘာဝတရားဟာ ငါတို့ အိတ်ကပ်ထဲက ပိုက်ဆံသာဖြစ်တယ်  
အပြေးအလွှားအိမ်မက်တွေဟာ အထီးကျန်ဆန်တဲ့ အရူးတစ်ယောက်လိုပဲ  
မျက်ရည်မှာ သတ္တုနံနဲ့ အပြုံးမှာ ယန္တယားနဲ့  
ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့ ကမ္ဘာကြီးကို မေ့လျော့လို့  
သတိမရခြင်းအနုပညာမှာ ငါတို့ ရုပ်ဝတ္တုဆန်ဆန် ရသမြောက်ကြတယ်  
ဘဝဟာလည်း ချပြလို့မရလောက်အောင်ကို ကြွပ်ဆတ်ခဲ့ပေါ့