အဲဒီမြို့ကလူတွေကို ပေးဖတ်လို့မရတဲ့ ကဗျာ

ဘယ်သကောင့်သား အန်ချလိုက်တယ်မသိဘူး  
မြို့ကြီးဖြစ်လာတယ်။

အဲဒီမြို့ကြီးမှာရှိတဲ့ ကျီးတိုင်းလိုလို သူ့နှုတ်သီးသူ ထက်မြအောင် သွေးလို့  
သားငြှီနံ့သင်းတဲ့ စားကျက်ကို ရေလောင်းပေါင်းသင်မွေးလို့  
ဘယ်တိမ်မှ ဖြတ်မပျံ၊ ဘယ် နှင်းမှ မဝဲနိုင်တဲ့မြို့

အဲဒီမြို့က  
ကမ္ဘာမြေရဲ့ ရင်ကွဲသံနဲ့ သီချင်းဆိုတယ်  
ဒုက္ခမျက်ရည်နဲ့ ရေချိုး ဂျီးညော်တိုက်တွန်းတယ်  
ပြီးမှ  
ကိုယ့်မာနကို ပြန်စားသောက်နေလိုက်ကြတာ အစာအိမ်ဟောင်းလောင်းနဲ့

နာကျင်ခြင်းတွေနဲ့ ယဉ်ပါးစွာ ပျော်ရွှင်ခဲ့  
ဒဏ်ရာကို တယုတယ လျှာနဲ့ သပ်ခဲ့တဲ့  
နှလုံးသွေး အရောင်ဖျော့တဲ့ မြို့လေ

ရှိသမျှ ဘုရားသခင်တိုင်း မကယ်တင်နိုင်တော့တဲ့ အန်ဖတ်မြို့  
ဘယ်ကမ္ဘာသားမှ ဆေးကြောမပေးချင်တဲ့ အန်ဖတ်မြို့  
ဟို ဘုရားမေ့တရားမေ့ကောင်တွေက ဆာလောင်စွာ စောင့်ကြည့်နေတုန်း။