ဆေးကြောတဲ့နေ့တစ်နေ့

စိတ်ကို ကြိုးဖြေပြီး  
ငါ့ရင်ထဲက အနည်အနှစ်တွေနဲ့ ပင်လယ်ကို သန့်စင်ဖို့ကြိုးစား  
ဘဝကိုတော့ အင်္ကျီချိတ်မှာ ချိတ်ပြီး နေလှန်းရမယ်

ကဲ မိတ်ဟောင်းဆွေဟောင်းကြီး မနက်ဖြန်ရေ  
သန့်စင်တဲ့ အလင်းတို့နဲ့ ငါ့ကို လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်ပါလေ  
အညှာအတာကင်းမဲ့တဲ့ မြှားမိုးတွေတော့ တော်လောက်ပြီ

ဒီလို  
စူးတွေနဲ့ အမှတ်တရ အဆင်မပြေမှုများ  
ချွန်ထက်လှပတဲ့ အမြတ်တနိုး ဒဏ်ရာများ  
ငါ့ရင်ဘတ်ထဲ ပွေ့ပိုက်မထားချင်ဘူး  
ရောက်ရာနေရာမှာ ငါ ချထားပစ်ခဲ့ရမှာပဲ

တကယ်ပါ  
စိတ်ကို ရေချိုး ဂျီးညှော်တိုက်ပေးပြီးသွားပြီ  
ဘဝလည်း နေရောင်အလုံအလောက်နဲ့ အနံအသက်ပျောက်လောက်ပြီ  
ရှေ့ဆက်ဖို့အတွက် မနက်ဖြန်လင်းဖို့ပဲ ကျန်တော့တယ်

ကောင်းမြတ်သော နေရောင်ခြည်  
ငါ့အား မွေးဖွားရန်  
ထွန်းညှိပါတော့လော့ …