တနင်္ဂနွေသားလေးဆီ ရောက်ခဲ့တဲ့ အင်္ဂါနေ့ညနေ

အမေ့အသိဆီရောက်သွားတော့  
ထွက်လာကြိုတဲ့ ပုစုဂရုလေးတွေကြောင့် ငါ့မှာ တအံတသြ  
အကြီးဆုံးသားက ကိုးတန်း  
အငယ်ဆုံးလေးက ဒီနှစ် တစ်တန်း တက်မယ်  
အခု ငါတို့လာကြည့်တဲ့ နှစ်ရက်သားချင်းလေးက ခြောက်ယောက်မြောက်  
ရှေ့ကတစ်ယောက်နဲ့ ခြောက်နှစ်ခွဲကွာတယ်တဲ့  
တနင်္ဂနွေနေ့မှာမွေးတာ၊ ဒီနေ့က အင်္ဂါနေ့  
ပိစိကွေးကြီး၊ ထင်ထားတာထက် ထွားတယ်  
ထင်ထားသလောက် ရုပ်မဆိုးဘူး  
အဖေက ထွားထွားထောင်ထောင်၊ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နဲ့ သိပ်တူတဲ့ ဦးလေးကြီး  
အမေက ပိန်ပိန်ရှည်ရှည်  
ငါတို့တွေ အနွေးထည်လုံအောင် ဝတ်နေရချိန်မှာ  
သူတို့လေးတွေက စွပ်ကျယ်လေးတွေနဲ့  
ဆော့ကောင်းလို့နေအောင် သိပ်ကျမ်းမာတဲ့ ကလေးတွေ  
အဆော့ဆုံးကောင်လေးကို အိုစမာတဲ့  
အလတ်ကောင်လေးက ငါ့အမေငယ်ငယ်က အင်္ကျီဟောင်းလေးကို ဝတ်လို့  
လေးယောက်မြောက်ကလေးမလေးက  
လက်ဆောင်ပေးတဲ့ ရင်ဖုန်းအင်္ကျီလေးကို သိပ်ကြိုက်တာပဲဆိုပြီး  
ဘောင်းဘီတိုလေးနဲ့ တွဲတွဲဝတ်သတဲ့  
ရိုးရာအရ မိသားစုရှိသမျှလူကုန်နဲ့ လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်ရတယ်၊ ပိစိကွေးလေးကအစ  
မိသားစု ထွားပုံက အံသြချက်မကုန်  
အဲဒါတောင် ပြောသေးတယ်  
လမ်းတစ်လျှောက် အိမ်တိုင်း သုံးနှစ်အောက်ကလေးမရှိတဲ့အိမ် မရှိဘူးတဲ့  
ပြောသေးတယ်  
ဒီလမ်းလေးတစ်ခုမှာတင် ကလေးပေါင်း ၅၀ မကဘူးတဲ့  
ပြောသေးတယ်  
မြို့နာမည်ကိုက ကလေးမြို့တဲ့လေ  
မိသားစုနဲ့ ဘောတစ်သင်းဖွဲ့ဖို့ ကြံရွယ်  
ငါတို့ ပြန်တော့  
ကလေးတိုင်းလိုက်ပို့၊ တာ့တာ တညီတညာတည်းပြလို့  
ဘယ်မြို့မှာမှ ရှာမရတဲ့ ဖော်ရွေအပြုံးကို ဆင်တူ ပြုံးလို့  
ညဘက် အမေနဲ့ငါ စကားဝိုင်းလေးထဲထိ သူတို့ ပါလာကြတယ်  
ဒီလိုပဲ ကြီးပြင်းခဲ့ကြတာပဲပေါ့၊ မျိုးဆက်ပေါင်းများစွာ  
အခုချိန်လောက်ဆိုရင်တော့  
အိမ်ရှေ့ ငါတို့ထိုင်ခဲ့တဲ့ နေရာလွတ်လေးမှာ  
ငါးယောက်သား စီရရီ တုံးလုံးပက်လက် တိုးတိုးဝှေ့ဝှေ့ အိပ်နေကြရော့မယ်