သက်ပြင်းဟာ နွေဦးရဲ့လေပူတွေထက် ပူလွန်းတယ်

နွေဦးရေ  
သက်ပြင်းတွေနဲ့ မျောချနေရတဲ့ ငါ့ရဲ့စိတ်တွေမှာ  
မင်းပေးတဲ့ မီးတောက်တစ်ခုဆီကိုင်လို့  
အရူးသွေးထန်နေတဲ့ ကမ္ဘာမြေကို ချစ်စိတ်နဲ့ ငါငေးနေမိရဲ့

ခေတ်ကိုက အကောင်းမြင်ဝါဒီလုပ်မရတဲ့ ခေတ်လေ  
နာမည်ပျက်လေ ဂုဏ်တက်လေဆိုသူလဲ ရှိရဲ့  
သူများမျှော်လင့်ချက်ကို ခူးခပ်စားသောက်သူလဲ ရှိရဲ့  
ဝေဒနာပြင်းပြင်း ဒဏ်ရာပေါ်ကို ဓားနဲ့ခုတ်ချသူလဲ ရှိရဲ့

ပြောကြကြေးဆိုရင် ဆေးခါးကြီးတစ်ခွက်ပါပဲ  
ကြက်ခြေခတ်တွေနဲ့ စွေ့စွေ့နီလို့  
သွေးဆာနေတဲ့ နာရီတွေက အသက်ပါအောင်ကို ရှ တယ်။

ချစ်စိတ်ကြောင့်ပါပဲလေ  
ခေါင်းအခါခါ ခါမိ၊ သက်ပြင်းအခါခါ ချမိတာ  
ချစ်စိတ်ကြောင့်ပါပဲ  
ဒီလူတွေ ဆိုးယုတ်သမျှ ငါ့ရင်ဘတ်မှာ ဒဏ်ရာနက်နက်ကြီးတွေ ဖြစ်ဖြစ်သွားတာ  
ဒီချစ်စိတ်ကြောင့်ပါပဲလေ  
မနေနိုင်မထိုင်နိုင် ဒီကဗျာကို ရေးနေမိတာပေါ့

နွေဦးရေ…  
ငါတို့ကမ္ဘာမြေ …ဒီကျိန်စာကပျယ်ဖို့  
သွေးတွေ ဘယ်လောက်များများ ကုန်ဦးမှာလဲကွာ?