ပလက်စတစ်မိုးတိမ်များ

အိမ်မက်တွေကို ရွာချလိုက်ပြီလား
ပင်လယ်ထဲမှာ
ကိုယ့်အတွေးတွေ လေးလံစွာ အထီးကျန်
ကြယ်စင်မှောက် လမ်းပျောက်ခဲ့ပြီလား

ငါ့ခန္ဓာထဲက
နေ့တဒူဝ လျှပ်စစ်များ
ထုံကျဉ် ဝေမှိုင်း အဆိပ်အတောက်များလွန်းရဲ့
နှလုံးသားဟာ တစ်စတစ်စ ဆုတ်ခွာလို့ သွားခဲ့ပြီ

လက်ကျန်ဒဏ်ရာတွေကို အနာဂတ်မှာ ကျောသပ်ဖို့
အခု ရေလောင်းပေါင်းသင်
သွေးအေးရမယ်
ဒဏ်ရာရဲ့ချိုမြိန်ခြင်းတွေ ပျိုးလက်ဆီ စီးဝင်
ဘယ်တော့မှ မကျက်မယ့် ဒဏ်ရာတွေ ပျိုး

ကျေနပ်ပါတယ်
ကိုယ့်အပြုံးကိုယ်မြင်ရင်တောင် ယုံနိုင်မယ်မထင်ဘူး

၂၀ မေ ၂၀၁၇ ည ၁၀:၃၈

ချမ်းမြေ့နဲ့ ကလေးနှစ်ယောက်အဝေးမှ