အနာမကျပ်သော

ရှုပ်နေတဲ့စိတ်နဲ့ လမ်းတွေ လျှောက်နေမိတယ်
ဒဏ်ရာတွေ တဖြုတ်ဖြုတ် ကျကျန်ခဲ့ရင် ကောင်းမယ်
ငါတို့ထမ်းထားရတဲ့ဝန်က အကြီးကြီး ဆူးတွေနဲ့
ငရဲနားနီးတဲ့အထိ ငါတို့ နှစ်မြုပ်ရ
ပူလိုက်တာလို့ မအော်မိအောင် သတိထားရတယ်
ငါတို့ထက် ငရဲနားနီးတဲ့သူတွေ အများကြီးလေ
တစ်ချို့က ငရဲထဲ ဖြတ်လျှောက်နေရတယ်
တစ်ချို့က ငရဲအလယ်တည့်တည့်မှာ
ဒဏ်ရာတွေ တဖြုတ်ဖြုတ် ကျကျန်ရစ်ခဲ့ရင် ကောင်းမယ်လေ
အခုတော့ လက်နက်ကြီးတွေပဲ တဖြုတ်ဖြုတ်ကြလာ
ဖွာလန်ကြဲသွားတဲ့ ဘဝတွေ
ရမ်းမှုန့်ပေသွားတဲ့ ဖြူစင်မှုတွေ
ဒေါသနဲ့ဒဏ်ရာရော မျက်လုံးစုံဖောက်ပြီး တစ်ခါတည်းမော့ချလိုက်
နာကျင်ခြင်းတွေ နယ်လွန်နေကြပြီ
ဒီစောက်ဒဏ်ရာတွေ တဖြုတ်ဖြုတ် ကျကျန်ရစ်ခဲ့ရင် ကောင်းမယ်

၂၀၂၁-၀၆-၀၆ ၈:၁၇ ည