လှိုင်းလုံးတွေအောက် မိုးခို
တိမ်ညိုညိုထီးကို ဖွင့်ဆောင်း
မိုးးး ရွာပြီလားဟေ့
ငါတို့တော့ ဖျားဖို့ နာဖို့ အဆင်သင့်ပဲ

ရောဂါပိုးတွေ ဝတ်မှုန်ကူးဖို့
ငါတို့ ပျံသန်းကြဦးစို့

…

အမေဆီ ဖုန်းမဆက်ဖြစ်တာကြာပြီလေ
အမေရဲ့ အိုမင်းရင့်ရော်လာမှုကို ငါ မခံစားနိုင်ဘူး
ငါဟာ ရှောင်ပုန်းသူကြီးပဲ

အဖေနဲ့ငါ
သူက တွန်းသလား ငါက ခွာသလား မမှတ်မိတော့ဘူး
ဝန်ရိုးစွန်းနှစ်ခုမှာ

ငါ့သားတွေကို ငါထိုင်ကြည့်တယ်
အချိန်ရတုန်းလေး နမ်းရှိုက်ထားမိတယ်။

၁၃-၁၂-၂၀၁၇ ည၁၁:၃၀

…

ကမ္ဘာတစ်ဖက်ခြမ်းမှာ နှင်းတွေကျနေပြီလား
ဒီဘက်ခြမ်းမှာတော့ မသိခြင်းမိုးတွေရွာနေပြီ
ချိုခါးထက်မြတဲ့ ဒီဇင်ဘာရဲ့သွားတွေ အစွယ်တဖွေးဖွေး
ပစ်ခနဲထွေးလိုက်တဲ့ ပစ္စုပ္ပန်ထဲက ဆင်ဖိုနီများ ပြစ်ခဲဆွေးမြေ့
အိပ်မပျော်ခြင်းဟာ အိမ်မက်တံခါးကို ခေါက်ပြီး ဝင်လာတယ်။

ကမ္ဘာတစ်ဖက်ခြမ်းမှာ အာရုံကျင်း လင်းပြီလား
တို့တွေဘက်ခြမ်းမှာတော့ အတ္တအမှောင်တွေ တစ်ရစ်ပြီးတစ်ရစ် ပတ်ခွေလာ
နေရာတိုင်း ပိုးစားခံရတဲ့ ဦးနှောက်များ၊ ရှောင်ပြေးမရ
ကျဉ်ဆံခွံပေါ်က ဝိဉာဉ်တွေရဲ့အမည်များလည်း ယမ်းငွေ့တွေ ရှူရိုက်နေရတုန်း
အဖြူရောင်လူသားဟာ အိမ်မက်ထဲက ပြန်ထွက်မရတော့ဘူး။

ကမ္ဘာရဲ့တစ်ခြားဖက်အခြမ်းမှာ တို့တွေ ပျော်ပျော်ပါးပါး နွံနစ်နေကြ။

၁၂-၁၂-၂၀၁၇

…

အိမ်မက်တွေကို ရွာချလိုက်ပြီလား
ပင်လယ်ထဲမှာ
ကိုယ့်အတွေးတွေ လေးလံစွာ အထီးကျန်
ကြယ်စင်မှောက် လမ်းပျောက်ခဲ့ပြီလား

ငါ့ခန္ဓာထဲက
နေ့တဒူဝ လျှပ်စစ်များ
ထုံကျဉ် ဝေမှိုင်း အဆိပ်အတောက်များလွန်းရဲ့
နှလုံးသားဟာ တစ်စတစ်စ ဆုတ်ခွာလို့ သွားခဲ့ပြီ

လက်ကျန်ဒဏ်ရာတွေကို အနာဂတ်မှာ ကျောသပ်ဖို့
အခု ရေလောင်းပေါင်းသင်
သွေးအေးရမယ်
ဒဏ်ရာရဲ့ချိုမြိန်ခြင်းတွေ ပျိုးလက်ဆီ စီးဝင်
ဘယ်တော့မှ မကျက်မယ့် ဒဏ်ရာတွေ ပျိုး

ကျေနပ်ပါတယ်
ကိုယ့်အပြုံးကိုယ်မြင်ရင်တောင် ယုံနိုင်မယ်မထင်ဘူး

၂၀ မေ ၂၀၁၇ ည ၁၀:၃၈

ချမ်းမြေ့နဲ့ ကလေးနှစ်ယောက်အဝေးမှ

…

အလွမ်းရာသီ ဒီရေထချိန်ပေါ့
နတ်ခက်တွေလွဲ
ပင်လယ်ဆိုပေမယ့် မြစ်တို့ဆီ မစီးဆင်းနိုင်
သတိရခြင်းတွေ မုန်တိုင်းထန်ခဲ့ပေါ့
အို အောက်တိုဘာ
ကျွန်းစွယ်လေးမှာ မိုးတွေ ငိုခဲ့

…

ကဗျာ မရေးဖြစ်ဘူး
လူနာတစ်ယောက်လို

ကဗျာ မရေးဖြစ်ဘူး
ဖေ့ဘုတ်ဟာ ငါ့ဘဝကို ပွတ် တိုက်စား

ကဗျာ မရေးဖြစ်ဘူး
ထုံဆေးဟာ ဘယ်တော့မှ မပြယ်တော့

၁၀-၁၀-၂၀၁၆ ၇:၂၉ မနက်

…

ဖခင်မေတ္တာဆိုတာ စားဖိုမှူးလက်ထဲက ဟင်းထဲထည့်မယ့် ဆား၊
မြုပ်နှံလိုက်ရတဲ့ စိတ်ကူးတွေ
မွေးဖွားလာတဲ့ အိမ်မက်တွေ
ခြေချောင်းလေးတွေပေါ်မှာလည်း ရူးသွပ်တာပဲ
အချိန်တွေဖျော်ပြီး သားမျှော်လင့်ချက်တွေထဲ လောင်းထည့်ပေးလိုက်တယ်
ဘဝဆိုတဲ့ ကိတ်မုန့်၊ သားပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် စားပါလေ

…

အပြေးသမားတစ်ယောက်  
ပြေးတယ်  
ဘာကို  
ပြေးနေသလဲ  
ဘာအတွက်ပြေးနေသလဲ  
မသိဘူး ဝေးလေ ပြေးလေ  
ရှေ့ငါးပေအကွာဟာ သူ့ရဲ့ လက်ရှိ ပန်းတိုင်ပဲ ခြေထောက်တွေက  
စက်ပစ္စည်းတစ်ခုသာ ခေါင်းထဲမှာ  
ဘာမှမတွေး တွေးချင်ရာတွေး ပြီး  
မမှတ်မိတော  
ဇောနဲ့ချုပ်နှောင် ဆားတွေအငွေ့ပြန်ပြေး  
အသက်ရှူသံမမှန် အသက်ရှူသံမှန်မှ  
ဖြစ်မယ် နောက်ဆိုအမောဆို့ဖို့ပဲ ပြေးနေဆဲ ပြေးနေမြဲ  
လမ်းကြောင်းရှိသရွှေ့ပြေးပေး လက်ခုတ်သံတွေ  
မကြားတကြား မလိုသလို  
နားထဲက သီချင်းသံတွေ ကတ္တရာလမ်းပေါ် လျှမ်ကြခဲ့  
ကျွမ်းထိုးမှောက်ခုန် ပြီးတော့ ပန်းတိုင်တွေ  
မလိုချင်တော့ဘူး ပန်းတိုင်ကို မျှော် ဘ၀ဆိုတာ  
လုံးနေသ၍ ပတ်ချာချာလည်ပြေး နွားကြီး  
တိုင်ပတ်သလို ပြေး ကိုယ်ဘာသာ  
ညှဉ်းဆဲမှုဟာ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ရွေးချယ်မှု ဟုတ်မဟုတ်  
ပြေးနေဆဲ ပြေးနေမြဲ ရှိသမျှသွေးကြောတွေ  
ခုန်ပေါက် လက်ကျန်အသက်ဓာတ်နဲ့ အပြေးသမားတစ်ယောက်  
ပြေးတယ် ဘာကို ပြေးသလဲ ဘာအတွက်လဲ မသိတော့

ဂျွန် ၆၊ ၂၀၁၄ ၃နာရီ၄၃မိနစ် ညနေ

…

တကယ်ဆို ငါကိုယ်တိုင်က မျှော်ဆန့်ငေး နေရုံ မြို့ကလေးပါ  
အမှောင်တွေထဲကို တိုးဝင် ဝပ်ထွားလို့ ရိုကျိုး  
အလင်းရဲ့အစွန်အဖျား အနားသတ်လေးမှာ ကျွမ်းလောင်ဆဲ ကျေးလက်လေးဆီသို့  
အလွမ်းနဲ့ နာရီတွေ ဦးတည်လိုက်မိပါရဲ့  
တရွတ်တိုက် နှစ်မြုပ်ခဲ့တဲ့ ဘဝလေးတစ်ခု စီးဆင်းဖို့

အဆင်မပြေမှုတွေထဲ လက်လျှို ထားခဲ့တာ ကြာပြီပေါ့  
ဂျိုကာ ဘယ်နှစ်ကောင် ရရ မနိုင်နိုင်တဲ့ ကစားဝိုင်းပါပဲ  
သေမင်းရဲ့ အံစာဟာ ၇ မျက်နှာရှိသတဲ့ \*\*  
စိတ်ရှိတိုင်း လွှတ်ချ  
ကမ္ဘာမြေမှာ အဝါရောင်တွေ ပါးလျှခဲ့ပြီ

ဒီလိုနဲ့  
ညအမှောင်က ငါ့ပြတင်းပေါက်လေးကို ခပ်ဝေးဝေး ရွှေ့ပစ်  
ဆောင်းအိပ်မက်ဟာ ဆောင်းနဲ့ နွေဦးကြား စက်ဘီးလေးနဲ့ တစ်ရွေ့ရွေ့သွား  
မျှော်လင့်ချက်တွေ အမြီးတန်း ဆန့်ငေး

ဆော်လမွန်ငါးတို့ငဲ့  
ပြန်စရာမြစ်ချောင်းတွေလည်း ကော ခဲ့ပြီကော

၁၂-ဖေဖော်ဝါရီလ-၂၀၁၄ ညနေ ၃:၃၅မိနစ်  
(\*\*from The Book Thief by Markus Zusak)

…

လူတိုင်းဆောင်းရာသီကိုနှစ်သက်ကြတာပဲ။  
ငါကျမှ ဘာပို ထူးမလဲ  
ဒီလို  
ထပ်ခါထပ်ခါဒီဇင်ဘာတွေ / ဒီဇင်ဘာအပိုတွေ ညှပ်ညှပ်ထုတ်ပစ်ခဲ့  
ဘ၀ရဲ့ စက်လက်မောင်းတွေ ရှည်လျားရာ  
မုန်တိုင်းကမ္ဘာမှာ ဒီဇင်ဘာဟာ မပျော်ရွှင်နိုင်တော့ဘူး။

ကြာတော့  
အရောင်တွေကလှလိုက်တာဆို အဖြူနဲ့အမည်း  
ဒီဇင်ဘာအသစ်စက်စက်တွေလည်း ချက်ချင်းအိုဟောင်းသွား  
တားမြစ်တောထဲက ရောင်စုံပန်းသီးတွေလည်း ပုတ်သိုးသွား  
ဆွေးမြေ့ဟောင်းနွမ်းလှချည်ရဲ့ ဒီဇင်ဘာ ဆွေးမြေ့ဟောင်းနွမ်းလွန်းလှချည်ရဲ့…

ဆောင်းငိုတော့ နှင်း  
ဒီဇင်ဘာငိုတော့ ကဗျာ  
ကဗျာတွေ ငိုပြီလား ဒီဇင်ဘာ  
(ကဗျာ့မျက်ရည် စာရွက်ပေါ်ကျကောင်းရဲ့လား)

ဘက်ထရီကုန်သွားတော့မယ့် ဒီဇင်ဘာ  
နောက်ဆုံးအားလေး ညစ်ထုတ်ပြီး လင်းဖို့ကြိုးစား  
လူကြုံပေးလိုက်တဲ့ ဒဏ်ရာတွေတောင် လွှတ်လှလာ  
ရေတံခွန်တွေထဲက နှင်းစက်လေးတစ်ပွင့်သာ…

၂၅ နိုဝဘာ ၂၀၁၃ (၁ဝ၄၅ ည)

…